Шарҳ

Гаҷкорӣ, навъи маъмули санъати ороишиву амалӣ мебошад, ки ба ҳунари кандакорӣ вобаста аст. Гаҷ як намуди санги сафеди мулоим аст. Гаҷ санги маъдании махсус аст, ки онро дар қӯраҳо пухта, дар бинокорӣ ба кор мебаранд. Хокаи гач низ истифода бурда мешавад, ки он хеле махин аст. Онро гулкач меноманд. Хунари гачкори дар киес бо кандакории руи чуб сода ва сабуктар аст. Вале истифодаи он риояи коидахои хосаро талаб мекунад. Номхои накшхо: рута, мадохил, якрафтор, серафтор, ислимии барги, нақши мунаббат, даврагул, турунҷ, китоба, таблу, гули гирех, намоён ва г. Асбобхои кори: қалам, пилтақалам, минқор, шутургардан, патакбиннӣ, пухқалам, наво, қалами шукуфта, морпеч, инчунин, исканаи нова, исканаи кунҷак, исканаи рост, корди пардозӣ/гулқалам, дарафш, элак, сатил, андовачӯб, чӯби рост, тахта ва ғайра.